29 jun 2010

Imaxinar, aprender, xogar (1)

No mes de xaneiro publicamos unha entrada que tiña un título semellante, e que facía referencia a certos enlaces que temos no blog. Agora recollemos algunhas desas palabras para anunciar máis enlaces durante estes meses de verán. E comezamos hoxe. Pero daranse poucas explicacións, pois es ti quen debe averiguar todo o que hai que facer. Ánimo e sorte!

Actividades e Xogos:

Abierto por vacaciones 2010

27 jun 2010

Dos regalos únicos

Al llegar el final de curso, Clara quiso despedirse y preparó una preciosa tarjeta hecha a mano. Al menos así parece. Después la guardó en un sobre rojo muy bonito. Cuando lo abrimos, encontramos una verdadera obra de arte…

EPSN4415

EPSN4416

Así que, como ella, hemos preparado un regalo para vosotros. Se trata de un cuento del mundo, Momotaro, que proviene de una gran isla llamada Japón. Es la historia de un niño muy valiente, que ahora os presentamos en forma de libro digital. Casi es también una de aquellas historias que, un día, soñó Antón… ¿Te acuerdas? Esperamos que os guste…

Momotaro

Haz clic en la imagen para empezar a leer. Con el ratón, pasa las páginas como si fuese un libro de papel.

24 jun 2010

Ismaíl e a súa táboa de surf nova

É certo que xa empezaron as vacacións, pero a vida no blog é diferente. Por iso, Cristina Pena enviou por correo electrónico unha historia orixinal sobre Ismaíl que acaba de descubrir. É tan nova que nin o mestre a coñecía. Para completar este conto, publícase ao mesmo tempo que unha presentación realizada por Sandra, pois os dous traballos teñen unha certa relación…

Érase unha vez un gnomo chamado Ismaíl. A Ismail encantáballe a súa táboa de surf nova. Entón decidiu ir á praia, pois facía un día moi bo. Nese momento foi cara ao seu armario e elexiu un par de conxuntos de roupa, entre eles o mellor. Cando acabou, colleu a toalla, a sombrilla, a crema protectora e por suposto a súa táboa de surf. Unha vez preparado, subiu ao coche e foi camiño da praia.

Ao chegar deixou na area a sombrilla e a toalla e botou a crema protectora. Normal, co sol que facía, calquera se queima...!!! Despois de ter botado a crema protectora, colleu a táboa e foi facer o seu hobby favorito, o surf. Ía coma un rei coa súa táboa nova e o seu bañador. Entón meteuse na auga, e tamén seguiu coma un rei surfeando. Ata que chegou unha onda xigante. Todos asustáronse e berraron. Como por exemplo unha señora:

-Auxilio, unha onda xigante, aaaaaaaaaah! E ao meu bañador e á toalla nova vainos destrozar... Aaaaaaaaaaaaaaaaaaahhh!

Producía un pouco de risa, pero era a verdade. En cambio, Ismaíl dixo isto:

-Boh, unha simple onda para un gnomo coma eu. Parece cousa de nenos pequenos. Será moi guai saltar por riba dela...

Pero logo duns minutos, Ismaíl estaba tirado na area e a súa táboa perdida.

-Iso pasoulle por non saír da auga!, -dixo a señora.
-Cálese vostede, hai un gnomo en perigo e non fai máis que berrar!, -dixo outro señor.
-Como vou calar se a culpa foi súa!, -dixo de novo a señora.

Nese momento alguén berrou:

-Calados os dous dunha vez xa!!!, –e os dous calaron.

Ismaíl tusiu e escupiu auga. Estaba preocupado pola súa táboa nova. De repente, pareceu un amigo de Ismail, que viña de Malpica. E devolveulle a táboa que encontrara frotando polo mar. Ismail deulle as grazas.

O seu amigo dixo que por el faría de todo, porque lembrábase das moitas cousas que Ismaíl facía por al cando estaba en Malpica. Eran uns grandes e moi bos amigos, e en Malpica  sempre andaban xuntos. Ismaíl prometeulle que  nunca máis ía quedarse no mar cando viñese unha onda xigante.

E colorin colorado, este conto de Ismaíl o noso gnomo está rematado…

FIN

23 jun 2010

A memoria visual dun curso

Onte rematou o curso. Semanas de traballo e de esforzo para chegar a ese día, onde parece que remata todo. Pero sabemos que non é exactamente así. Só un momento para o descanso necesario. Por iso…

BO VERÁN E FELICES VACACIÓNS!

En calquera caso, haberá que estar atento e alerta, pois no blog aparecerán algunhas novidades ben interesantes. Pero claro, agora con máis calma, porque os días de verán son longos, moi moi longos…

20 jun 2010

Vellas e novas historias

Parece mentira, pero xa hai cousas antigas en Internet. Unha delas é, por exemplo, o blog de 2º A do curso pasado. Pero Ismaíl aínda garda outro segredo igual de impresionante. Antes de que aparecesen os blogs, el tivo a súa propia páxina web. Estaba nun sitio chamado GeoCities, que un día desapareceu sen máis, como calquera mundo perdido.

Por sorte, recibimos a tempo unha axuda que logrou recuperar case todo. O único problema foi que a web de Ismaíl quedou para sempre inservible e desorganizada, e iso non pode solucionarse. Pero estamos seguros de que poderás explorar aquel mundo. Así, se queres, descubrirás algunhas vellas historias, xogos e mascotas, e tamén os comentarios doutros nenos e nenas, pero que agora xa son máis maiores. Atrévete e entra como fixo Ana, unha boa “blogueira” de 5º B. Ela recuperou a Pandy, a mascota que foi da súa irmá María e de Andrea. Adiviña que hai que facer para coidala!

Adopta a túa propia mascota virtual!

En Internet son famosas as novas historias. Como a presentación que preparou Daniel Martínez coa colaboración de Andrés. Por iso, ademais de explorar algo que xa non existe, recoñece este novo traballo, que está no blog actual.

19 jun 2010

Ismaíl y su muñeco de peluche

Hacía tiempo que no se publicaba en el blog una historia de Ismaíl. No siempre es fácil descubrir algo de él, hay que dedicarle tiempo y mucho esfuerzo. La nueva historia fue descubierta, si se puede decir así, por Brais, que finalizó con la ayuda de Cristina Pena. De paso, aprovechamos este post para mostrar una presentación creada por Pablo y Sandra… Por cierto, ¿cuántas van ya?

Érase una vez un gnomo que vivía en una casa de árbol. Siempre que dormía, tenía un osito de peluche que le acompañaba en sus sueños.

Un día, mientras que dormía, un ladrón se lo robó y se marchó con él. Ismaíl se despertó y vio que su peluche, que por cierto se llamaba Blas, no estaba a su lado. Pero no se dio por vencido, y antes de optar por llamar a la policía lo intentó encontrar él solo.

Miró por toda la ciudad pero no lo encontró, así que no tuvo más remedio que llamar a la poli. Entonces les contó el caso entero. Y la policía se puso a buscarlo inmediatamente. El primer día no lo encontró. El segundo día, tampoco. Pero al tercer día de búsqueda ya dudaban de un ladrón, que había cometido más robos. Por ejemplo, una “Play Station” y también un reloj. La policía lo capturó y lo interrogó. Durante el interrogarlo, descubrieron definitivamente que era él.

Por eso, al final tuvo que devolver el peluche. Ismaíl nunca volvió a dejar a Blas solo en su cama, y nunca más fue secuestrado…

17 jun 2010

Usando el correo

Un buen colaborador de los diferentes equipos de redacción, Daniel Martínez, se presenta ahora como único redactor. Después de ver la película de Azur y Asmar en nuestro blog, se atrevió con las actividades de El tinglado que aquí aparecen, y envió sus trabajos a Ismaíl. Por cierto, su correo electrónico lo tienes al final de este post.

Había una vez un niño llamado Azur y otro llamado Asmar. La madre de Asmar también era la nodriza de Azur. Y ella siempre les contaba el cuento de la reina de los “djins " que son unos seres parecidos a los elfos. La historia decía que aquella reina estaba sola en su reino y que quien la encontrase se casaría con ella.

Azur fue educado como un caballero, aprendió a montar a caballo y a bailar. Pero cuando el padre de Azur vio que su hijo ya era bastante mayor, lo envió a la casa de su futuro preceptor y expulsó a Asmar y su madre.

Cuando Azur se hizo mayor le dijo a su padre que quería ir al país del otro lado del mar a rescatar a la princesa. En el intento, Azur naufragó. Cuando se despertó no se enteró que había llegado a su destino. Pero la gente de allí rechazaba a Azur, y entonces comprendió que era porque tenía los ojos azules…

(Tal vez continuará…)

Azur y Asmar, de Michel Ocelot

La presencia de Ismaíl en Internet ya es antigua. Por eso, como muchos de nosotros, él también tiene su propio correo electrónico. Utilízalo si necesitas enviar algo importante.

15 jun 2010

Xa chegan as vacacións

Este novo post do Equipo de Redacción ten o aroma de final de curso, ao que chegamos despois de facer un montón de cousas. As súas palabras tan sentidas foron posibles mediante a colaboración de Carmen, Cris Sánchez, Dani Martínez e Clara.

Despois de nove meses de esforzo, por fin veñen as desexadas vacacións, que tanto agardamos. Así, pararemos de estudar.

Xa estamos pensando a onde ir, ou que faremos con ese sol tan bonito, se non chove, claro. Pois non é o primeiro verán que pasa. Aínda que botaremos de menos aos nosos compañeiros e compañeiras de clase. Pero hai que aproveitar os tres meses de vacacións que temos. Para empezar, o 23 de xuño temos a cacharela de San Xoán, logo ir á praia e xogar, e despois chegarán as festas de Vilaboa e as do Burgo.

Antes de que termine todo no colexio, tamén teremos tempo para as despedidas. Por exemplo, do noso blog, ao que lembraremos. E incluso para facer unha festa de fin de curso e o seu baile.

Como dixemos, hai que aproveitar as vacacións porque pasan voando. Temos un tempo de relaxación, antes de volver ás clases e comezar 6º de primaria. Pero aínda non sabemos se imos aprobar e superar este curso…

[Alex, Laura, Rubén Seoane, Lara, Ana]

14 jun 2010

Azur y Asmar

La semana pasada vimos en el aula esta hermosa película, que fue realizada por Michel Ocelot. Se trata del mismo director de Kirikou y la bruja, que Ismaíl descubrió el curso pasado, y que tanto recuerda. Ahora, Azur y Asmar, y su película, también están en nuestro blog.

Había una vez dos niños que fueron criados por la misma mujer: Azur, de rubios cabellos y azulados ojos, era el hijo de un noble. Asmar, moreno y de ojos negros, era el propio hijo de la nodriza. Los dos crecieron juntos como si fueran hermanos hasta que el destino los separó de un modo brutal. Azur, espoleado por los cuentos que la nodriza le contaba sobre la legendaria Hada de los Djins, no descasará hasta encontrarla. Adultos ambos y ahora convertidos en rivales, aquellos que fueran como hermanos de sangre se embarcarán en pos del Hada y a la búsqueda en mágicas tierras, llenas de riesgos y prodigios…

Aunque ya hiciste un bonito cómic, prepárate para resolver otras tareas. Pero ten en cuenta que esta vez tendrás que realizar muchas actividades. Pulsa aquí o en la primera imagen para empezar.

Azur y Asmar - El tinglado

Azur y Asmar (2007), de Michel Ocelot

13 jun 2010

Cousas do folclore galego

Hoxe presentamos outro novo post do Equipo de Redacción, que tamén se encargou das fotos. O tema que escolleron para contar foi unha visita que recibimos hai uns días. Como é habitual na clase, este equipo recibiu a axuda libre e voluntaria doutros compañeiros: Cristina Sánchez, Carmen e Rubén Sánchez.

O día 2 de xuño viñeron dúas persoas ao colexio a darnos unha charla, a 5º A e 5º B, sobre o baile e a vestimenta tradicional galega. Eran Ánxeles e Alberto.

Ánxeles explicounos as partes que forman o traxe tradicional para a muller. E Alberto fixo o mesmo pero esta vez referíndose ao traxe tradicional para o home. Ademais, tamén falaron dalgúns instrumentos musicais, como por exemplo a gaita, os pitos, as castañolas e a pandeireta. Por certo, tanto un como o outro explicaron moi ben todo, e así soubemos que antes usaban as latas de pimentón para facer ruído.

Ao final de todo, os nenos e nenas das dúas clases bailamos e cantamos un pouco, mentres eles nos indicaban os pasos que había que dar. E un neno de 5º A tocou a gaita, e o seu profesor, o pandeiro.

Hai que dicir que foi unha charla moi interesante, pois non está mal saber cousas sobre os nosos bailes e traxes típicos.

[Laura, Rubén Seoane, Alex, Lara, Ana]

11 jun 2010

Unha visita desde Portugal

Recibimos no noso taboleiro de noticias unha visita inesperada, pero moi moi bonita. Trátase dun profesor de Portugal, que deixou algúns enlaces para que coñezamos máis cousas do seu país, do seu colexio e da súa aula. Por iso, sabemos que eses alumnos son de idades diferentes, e que os seus nomes son: Afonso, Raquel, Luisa, Carolina, Ana Clara e Iris. Aquí están.

Este cartel interactivo está feito cunha ferramenta chamada Glogster. Se queres velo máis grande, preme no seu nome e despois onde poña View Full Size. Agora le o que escribiron e, sobre todo, escoita esas palabras nas súas propias voces. Lembra que falan en portugués…

10 jun 2010

As ganas de aprender

Algunhas semanas despois do noso estudo sobre a reprodución, temos unha nova presentación para mostrar. A idea orixinal partu de Antón, pero foi rematada coas ideas aportadas por Lidia. Así os dous están a piques de se converter case nuns expertos no manexo dos novos medios. Pero é a clase enteira a que destaca polas súas ganas de aprender…

Ao mesmo tempo que coñecen máis e máis cousas, non esquecen o mundo de Ismaíl. Por iso, Ana, Cristina Sánchez, Brais e Saleta, a súa pequena irmá, aumentaron un pouco máis o seu tesouro. E Lidia sorprendeuno cunhas fermosas flores de papel que fixo ela. E que trouxo nunha caixa decorada con imaxes de monumentos de España. A el non lle saían as palabras de agradecemento…

8 jun 2010

O espello máxico

Moitos contos populares e libros de literatura describen aos espellos como ferramentas para o coñecemento. Son presentados como ventás abertas a verdades importantes, a mundos afastados ou a marabillas inimaxinables. O espello de Harry Potter adiviñaba algo do futuro, e por iso un día pensamos na clase o que lle pediriamos, no caso de ser posible. Aquí están esas peticións e eses soños debuxados, para ver todo desde o ordenador, que ás veces tamén parece un novo espello máxico …

5 jun 2010

Día Mundial do Medio Ambiente

Todos os 5 de xuño, desde 1973, celébrase o Día Mundial do Medio Ambiente. Pero nos últimos tempos, cada ano que pasa parece que hai máis motivos para esta celebración. Así, por exemplo, neste enlace podes ver como diminuiron algúns glaciares, ou como se secaron algúns lagos, ou incluso como algunhas montañas perderon o seu xeo e as súas neves… Moitos científicos non o dubidan: os humanos somos os principais responsables deses cambios que se están a producir na Terra.

Pero ti aínda es capaz de facer moitas cousas. Seguro que é certo. Entón, que farás polo teu planeta? Observa esta película e opina.

Este vídeo naceu a paritr dalgunhas imaxes que xa presentamos aquí: O planeta azul. Ten en conta que reutilizar e reciclar son dúas palabras que favorecen a conservación do noso medio ambiente. Xoga e aprende nestes enlaces:

2 jun 2010

El concurso de Eurovisión

Otro post de nuestro Equipo de Redacción, en el que poco a poco van surgiendo nuevos “periodistas”. En esta ocasión, y como viene siendo habitual, contaron con la colaboración voluntaria de algunas compañeras: Ana, Sandra y Cristina Sánchez.

Como cada año, se celebró el festival de Eurovisión, que esta vez fue en Oslo, la capital de Noruega. Ganó Alemania con la cantante Lena y su canción Satélite. Y nunca antes se había producido tanta separación de puntos entre el primero y el segundo, 123 puntos.

Desafortunadamente, nuestro país, España, quedó en 15º lugar, con el cantante Daniel Diges y su canción Algo pequeñito. Pero lo peor fue que apareció un espontáneo haciendo el ridículo, un tal Jimmy Jump, para estropear la actuación española. Pero no estuvo tan mal, sino que estuvo requetebién. Nuestro cantante actúo con fuerza y cantó sin rendirse, a pesar de lo que ocurrió. Por eso, hay que valorar el puesto que logró conseguir, ya que participaban un montón de países.

Otras buenas canciones fueron las de Grecia, Turquía y Francia e Irlanda. Aunque los jurados de cada país votaron a los países que tenían más cercanos, y eso fue algo injusto.

[Antón, Andrés, Iván, Daniel Ondina]

Related Posts with Thumbnails

Escola de Ismaíl (2)

Localización