A festa da despedida

Hoxe celebrouse no colexio o acto de graduación para os alumnos de 6º de primaria. A participación das familias foi moi importante, e sen elas nada sería posible. Reunímonos no ximnasio do centro para ver una proxección de fotos, unha presentación de diapositivas, para cantar e para máis cousas, porque era un día de alegría. Claro que tamén falaron os mestres, pero nesta ocasión só foi un pouquiño. Eu, por exemplo, entre outras cousas, dixen:

… Para min é un pracer estar aquí con todos vós. Foron dous cursos intensos e emocionantes, con moito traballo, que sempre intentamos resolver. E agora que se fala de Internet como o cambio máis grande que se está a producir na educación, entramos e estivemos alí, a pesar das nosas dificultades. No blog de aula quedará a memoria destes dous anos, deste tempo: o que contaron, o que fixeron, o que soñaron. Certamente forman un grupo de rapaces e rapazas moi bo, como demostraron moitas veces, por exemplo, en Alvarella. Por iso, os seus mestres tamén aprendemos con eles. Espero que eles aprenderan algo de nós…

Os nenos e as nenas de 6º B, na voz de Sandra e de Brais, tamén falaron. Isto é un resumo do que dixeron:

… Estes anos, que para moitos foron nove, no Isaac Díaz Pardo aconteceron un montón de cousas. Houbo alegrías e situacións complicadas, emocións e felicidade, soños e, por suposto, algunhas trasnadas que nunca esqueceremos. Tamén fixemos moitos amigos. E a pesar de que algúns xa non están aquí, sempre terán o noso recordo nun lugar dos nosos corazóns… Por último, temos un recordo moi especial para os nosos pais e as nosas nais. Porque nos apoiaron e axudaron para seguir adiante, e para que cada vez nos superásemos máis, ata nos momentos máis difíciles…

Despois houbo unha pequena festa, onde falamos de todo, as familias, os mestres e os nenos. Tamén fixemos moitas fotos. O ambiente estivo, desde o principio, cargado de emoción, de moitísimas emocións. Porque, a fin de contas, o acto de hoxe non significou o final de nada; foi o inicio de algo novo. Ismaíl está seguro.

Por esa razón, agradecemos toda a atención prestada polas familias ao longo destes dous cursos. O que sucedeu hoxe non é máis que a confirmación de todo o que escribín neste post.