Os nenos, nas súas casas, viron na televisión as imaxes sobre o acontecido na illa de Haití. Así que sabían os detalles máis importantes e non foi difícil lograr que contasen os seus pensamentos. Por iso, Alejandro imaxinou este relato:
Onte tiven un pesadelo. Encontrábame só nunha rúa descoñecida cando chegou o peor: empezou a tremer todo, e escoitei berros de auxilio, pero non me podía mover. Estaba como petrificado, non sabía o que me pasaba. De repente, oín un ruído tremendo, xirei a cabeza e vin todo…
Eva, pola súa parte, aclarou:
Hai uns días, produciuse un terremoto que causou moitos estragos, derrubando moitos edificios importantes: a catedral, o palacio do Presidente, o Parlamento, e moitas escolas e hospitais… Tamén derrubou as vivendas da xenta e morreron moitas persoas.
E Daniel Martínez dixo:
Vou facer todo o posible para que a xente non morra pola falta de comida. Tampouco deixarei que lles falte a diversión. Non tirarei a comida nin os meus xoguetes… Farei doazóns aos nenos pobres.
Sara tamén tiñas as súas ideas, e escribiunas:
Quxera abrir os ollos e pensar que todo o que está a suceder en Haití non fose certo. Que nada de todo o que pasou volvese a ocorrer. Se tivese unha variña máxica, pediría o mellor para esa illa. Por iso creo que debemos colaborar, para que a súa xente volva a sorrir.
Carmen tiña cousas que dicir, e claro que as dixo:
Espero que todas as persoas se recuperen pronto, e que o antes posible reconstrúan as súas casas e o resto dos edificios. Aínda que tamén desexo que todos colaboremos, pois a miña familia xa o fixo. Podemos axudar doando algún diñeiro ás ONG’s…
Terremoto en Haití - Víctimas infantiles from Educ@conTIC on Vimeo.
15 comentarios:
hola me a parecido genial las cosas que pusiste de Indy y sobre todo el video que da mucha pena . Bueno boy a acer los deveres chao .
Me encantou o video sobre Haiti
Xa vexo que as vosas ideas son boas, e alégrame... Por certo, o voso profe anda por aquí co ordenador novo. :-)
Hola Ismail grazas por escoller o meu texto e tamen me gustou o video.Adeus.
As grazas son para ti por escribir un texto tan bonito e interesante...
Hola,Ismail.Me a encantado el video de Haiti y me a dado mucha pena.Bueno me tengo que ir,chao.
Ola eu penso que todos e cada un dos textos que elixiches para o blog encaixan moi ben e din cousas moi certas e todo o que ocorreu.
Na de Carme na ultima parte nas doazóns eu tamén intentarei facela porque estou nerviosa, e xa que a xente e os deportistas din que axudemos a Haití eles poden facer un partido benéfico, unha carreira benéfica e co que gañen tamén mandalo e así axudan eles e nós tamén.
Un saúdo
Ola eu penso que todos e cada un dos textos que elixiches para o blog encaixan moi ben e din cousas moi certas e todo o que ocorreu.
Na de Carme na ultima parte nas doazóns eu tamén intentarei facela porque estou nerviosa, e xa que a xente e os deportistas din que axudemos a Haití eles poden facer un partido benéfico, unha carreira benéfica e co que gañen tamén mandalo e así axudan eles e nós tamén.
Un saúdo
hola Ismail, e leido os textos sobre Haiti e encantaronme. Tamen vin o video tan triste. tamen Queria decirche que si podias, que colocaras instrucciones ou algo parecido para aprender facer videos como o de Haiti ou doutro tipo. Conto contigo Ismail!
El video es muy triste pero tenemos que pensar que eso es la realidad y que pasó de verdad y desgraciadamente no es un sueño.
Lidia, Enrique, unos buenos comentarios, me gustan... Le voy a decir a Mario que ponga alguna sorpresa nueva en el blog.
Canta tristeza, canta pobreza hai en Haití.
Como di Lidia hai que facer carreiras benéficas, e partidos benéficos.
E como di Dani no seu texto para Haití, non hai que tirar a comida e en vez de tirar a roupa hai que donala.
Tamén hai que donar cartos para Haití.
O título está ben escollido porque os textos chegáronme ao corazón.
Nosotros también tenemos a Haití en nuestro corazón.
Los niños de Haití estan emfermos y heridos. Demosles nuestro apoyo y cariño.
Eu a inda penso no testo que escribin, se eu estivera alì, en Haiti canta xente veria subrir e encantame a musica do vidio e moi triste.
Si Alex eu tamen queria estar ali e poder salbar moitas vidas pero o que todos non pensamos e que se estiberamos ali o dia do terremoto podianos a ver pasado algo moi triste, pero non estabamos alí enton si podemos dicir pobres persoas que estan alí sufrindoo.
Pobres haitians
Un gran saudo
Publicar un comentario